''Ik wist niks ''

Het is smiddag’s. De kleine man is 3 maanden oud.Pappa is voor het eerst een dagje vissen met de mannen. Dat redden wij wel, dacht ik!                               Ik ben blij met mijn nieuwe wipstoel en leg Logan voor het eerst neer.  Voor dat ik dit doe, doe ik er een was in.                                                                  Wanneer ik een aflevering gtst opzet en ik tussentijds naar Logan spiek, zie ik iets.. wat ? geen idee maar ik loop richting Logan op instinct. Ik kom dichterbij en zie mijn zoon grauw en grijs en weet direct ” dit is niet goed”  Ik til hem op voel een slappe vaatdoek. Waar is iedereen als je juist iemand nodig hebt dacht ik. Ik wil 112 bellen maar mijn telefoon ligt boven bij de wasmachine en dus besluit ik met logan samen de trap op te rennen..eenmaal beneden merk ik een geluid op. Ademt hij ? nee.                      De meldkamer was erg rustig en hielp mij stap voor stap wat te doen. Leg hem maar op tafel zei ze, en luister nog eens goed of je een ademhaling hoort? , nee ik hoor echt niks. Dan gaan we reanimeren en ik  ga je helpen.    Ik geef beademingen en reanimeer Logan en realiseer me dat ik verder niks kan doen dan hopen. JA! hij reageert en braakt, wat ben ik blij!                                                                                                                                                                                                           Op de achtergrond naderen sirenes en loopt de straat vol met ambulances,politieauto’s en  ook de brandweer is ter plaatse.                               Met verbazing kijk ik om me heen en zie ik ook nog mijn zwager naast me staan. ” Maar hoe zijn jullie binnen gekomen”, heb ik de deur geopend?” Alles gaat aan me voorbij.                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Logan word meegenomen met de ambulance. En ik mag mee. Niets had mij kunnen voorbereiden op de stroming van mensen die zich uit nieuwschierigheid  hebben verzameld in de straat. Wat gebeurd er toch allemaal!                                                                                                                                                          Logan blijft stabiel in de ambulance en we mogen eindelijk pappa bellen die vissend aan de maasvlakte staat. Wat zeg je ? niet schrikken? rij rustig?.. Je begrijpt dat mijn man met kromme velgen en een platte achterband naar het Maasstad reed waar we hem opvingen.                                                                                                                                                                                                                           Het  heeft er flink ingehakt. Geschrokken van de enorme straat vol met mensen, de paniek die toeslaat en het niet herkennen van de situatie door de angst die overmacht krijgt.                                                                                                             

Topzorg malo een naam die passend is. Topzorg omdat we een ieder de beste zorg willen leveren en MALO wat staat voor 2 prachtige kinderen namelijk MA (Madison) en LO ( Logan)